Als ik een vlinder was,
vliegend in de wind.
dan was ik naar je toe gevlogen.
en was ik zo blij als een kind.
Als ik een vlinder was,
vliegend in de wind.
zou ik naar je toe komen,
en je vertellen hoe mooi ik je vind.
Als ik een vlinder was,
en jij zou het even niet meer aankunnen.
zou ik je op mijn vleugels dragen,
en jouw moeilijkheden verdunnen.
Als ik een vlinder was,
was ik net zo mooi als jij.
zo fleurig, zoveel kleur.
en 2 prachtige ogen, die zagen mij.
Als ik een vlinder was,
en ik zou vrij zijn en mogen doen wat ik wou.
zal ik naar jouw komen,
en je vertellen hoeveel ik van je hou.
Als ik een vlinder was,
en ik was bang voor mensen die ik zou zien.
zou ik alleen jouw vertrouwen,
en je een kusje geven misschien.
Als ik een vlinder was,
zou ik nooit meer huilen.
ik zal het nooit weggeven,
en alleen met JOUW willen ruilen.
Als ik een vlinder was,
zou ik in jouw buik gaan zweven.
daar bij al die andere vlinders.
en was ik altijd bij je gebleven.
Als ik een vlinder was,
zou ik je alle liefde van de wereld geven.
ik zou zo vaak naar te toe vliegen,
al is het maar even.
Als ik een vlinder was,
en ik mocht zelf weten wat ik deed.
dan zal ik elke dag naar jouw komen,
en er zou geen dag zijn dat ik dat vergeet.
Maar die vlinder ben ik niet,
en toch ben ik wel blij.
want je blijft altijd,
een speciaal plekje hebben in mij!
Floris Gouw
dinsdag 17 juni 2008
Als je in mijn ogen kijkt
Als je in mijn ogen kijkt, kun je zien wat ik bedoel.
Daar is geen twijfel aan, dat ik echt iets voor je voel.
Die liefde is niet uit te leggen.
Kan het je met nog geen 1000 woorden zeggen.
Niet te beschrijven met geen pen.
Ik weet alleen dat ik stapelgek op je ben.
Ingezonden door Twiggy
Daar is geen twijfel aan, dat ik echt iets voor je voel.
Die liefde is niet uit te leggen.
Kan het je met nog geen 1000 woorden zeggen.
Niet te beschrijven met geen pen.
Ik weet alleen dat ik stapelgek op je ben.
Ingezonden door Twiggy
Hij
Voor iedereen is hij iemand,
voor mij is hij iedereen.
Voor hem ben ik iemand,
net als voor iedereen.
Voor de mensen is hij gewoon,
voor mij is hij apart.
Hij heeft dan ook voor altijd,
een plekje in mijn hart!
Ingezonden door Larissa
voor mij is hij iedereen.
Voor hem ben ik iemand,
net als voor iedereen.
Voor de mensen is hij gewoon,
voor mij is hij apart.
Hij heeft dan ook voor altijd,
een plekje in mijn hart!
Ingezonden door Larissa
Liefde
Liefde is elkaar vertrouwen,
samen een gelukkig leven op bouwen
Houden van is meer dan alleen een gevoel
het is namelijk een heleboel.
Houden van is voor elkaar zorgen,
niet alleen vandaag,
maar ook morgen.
Elkaar steunen
bij verdriet en pijn.
Elkaar troosten
is dan fijn.
liefde is samen wandelen,
hand in hand,
door het voor ons nog onbekende land.
Je moet soms over bergen en dalen,
maar door de liefde,
zullen we niet verdwalen
Ingezonden door Shauni Lesire
samen een gelukkig leven op bouwen
Houden van is meer dan alleen een gevoel
het is namelijk een heleboel.
Houden van is voor elkaar zorgen,
niet alleen vandaag,
maar ook morgen.
Elkaar steunen
bij verdriet en pijn.
Elkaar troosten
is dan fijn.
liefde is samen wandelen,
hand in hand,
door het voor ons nog onbekende land.
Je moet soms over bergen en dalen,
maar door de liefde,
zullen we niet verdwalen
Ingezonden door Shauni Lesire
Ik zal het nooit vergeten
Ik zal het nooit vergeten
de dag dat ik je zag
mijn hart was verloren
door je mooie ogen en lieve lach
ik zal het nooit vergeten
mijn hart stond toen even stil
op het moment dat je me aankeek
nu weet ik dat je alles bent wat ik wil
maanden zijn verstreken
er is een lange tijd voorbij
onze tijden samen, hoe mooi ze leken
het duurde zo kort
maar ik zal het nooit vegeten.
Ingezonden door Jolijn Verhoof
de dag dat ik je zag
mijn hart was verloren
door je mooie ogen en lieve lach
ik zal het nooit vergeten
mijn hart stond toen even stil
op het moment dat je me aankeek
nu weet ik dat je alles bent wat ik wil
maanden zijn verstreken
er is een lange tijd voorbij
onze tijden samen, hoe mooi ze leken
het duurde zo kort
maar ik zal het nooit vegeten.
Ingezonden door Jolijn Verhoof
Ik wil
Ik wil geen geld.
Ik wil geen roem.
Ik wil jouw liefde.
Daar kan ik het mee doen.
Ik wil geen pracht.
Ik wil geen praal.
Ik wil alleen maar jou.
Dan heb ik het allemaal.
Ik wil geen zilver.
Ik wil geen goud.
Ik wil jouw hart.
En de rest laat me koud.
Ik wil geen presentje.
Ik wil geen cadeaus
Ik wil jouw warmte.
Omdat ik jou boven alles verkoos.
-Ellianne
(28-06-2003)
Ik wil geen roem.
Ik wil jouw liefde.
Daar kan ik het mee doen.
Ik wil geen pracht.
Ik wil geen praal.
Ik wil alleen maar jou.
Dan heb ik het allemaal.
Ik wil geen zilver.
Ik wil geen goud.
Ik wil jouw hart.
En de rest laat me koud.
Ik wil geen presentje.
Ik wil geen cadeaus
Ik wil jouw warmte.
Omdat ik jou boven alles verkoos.
-Ellianne
(28-06-2003)
het pad van de liefde
Het pad van de liefde is moeilijk te begaan.
Je zult nooit weten hoelang het goed zal gaan.
Bij de vlakke delen is de liefde vreselijk fijn.
Maar bij de kuilen en hobbels doet het alleen maar pijn.
Die pijn is op geen manier te verzachten.
Je zult gewoon op betere tijden moeten wachten.
Die zullen komen, dat moet het pad beloven.
Het pad van de liefde is hard en oneindig lang.
Wees sterk en verstandig en wees voor niets of niemand bang.
Je kunt niets vragen en je kunt niets weten,
maar een ding is zeker,
het wordt een tocht om nooit meer te vergeten
Je zult nooit weten hoelang het goed zal gaan.
Bij de vlakke delen is de liefde vreselijk fijn.
Maar bij de kuilen en hobbels doet het alleen maar pijn.
Die pijn is op geen manier te verzachten.
Je zult gewoon op betere tijden moeten wachten.
Die zullen komen, dat moet het pad beloven.
Het pad van de liefde is hard en oneindig lang.
Wees sterk en verstandig en wees voor niets of niemand bang.
Je kunt niets vragen en je kunt niets weten,
maar een ding is zeker,
het wordt een tocht om nooit meer te vergeten
Vlinders hoog in de lucht
Ik zag vlinders hoog in de lucht.
1 van die vlinders is stiekem gevlucht.
Hij heeft zich genesteld, diep in mijn buik.
Hij heeft daar mijn lichaam stil in gebruik.
Soms, opeens dan kan ik 'm voelen.
Ik voel 'm dan fladderen, mijn buik door krioelen.
Het vreemde is, het beestje ontwaakt.
Alleen als jij mij stiekem aanraakt.
1 van die vlinders is stiekem gevlucht.
Hij heeft zich genesteld, diep in mijn buik.
Hij heeft daar mijn lichaam stil in gebruik.
Soms, opeens dan kan ik 'm voelen.
Ik voel 'm dan fladderen, mijn buik door krioelen.
Het vreemde is, het beestje ontwaakt.
Alleen als jij mij stiekem aanraakt.
zondag 15 juni 2008
Wat is liefde?
Wat is liefde,
vroeg ik me af...
Bij hem willen zijn,
zijn armen willen voelen,
stiekem met hem zoenen?
Nu weet ik het...
Het is samen zijn,
gelukkige momenten beleven,
elkaar steeds missen
elk moment van de dag!
Dit alles weet en voel ik nu
sinds de dag dat ik jou zag…
Ingezonden door: Laura van Sillemie
vroeg ik me af...
Bij hem willen zijn,
zijn armen willen voelen,
stiekem met hem zoenen?
Nu weet ik het...
Het is samen zijn,
gelukkige momenten beleven,
elkaar steeds missen
elk moment van de dag!
Dit alles weet en voel ik nu
sinds de dag dat ik jou zag…
Ingezonden door: Laura van Sillemie
De letters van jouw naam
De letters van je naam
Betekenen alles voor mij
De letters van je naam
Maken mij heel erg blij
De letters van je naam
Heb ik in mijn hart gezet
De letters van je naam
Betekenen meer dat het alfabet
De letters van je naam
Zeggen alles over jou
Maar toch zijn een páar letters mooier
Ik hou van jou!
Ingezonden door Manon.
Betekenen alles voor mij
De letters van je naam
Maken mij heel erg blij
De letters van je naam
Heb ik in mijn hart gezet
De letters van je naam
Betekenen meer dat het alfabet
De letters van je naam
Zeggen alles over jou
Maar toch zijn een páar letters mooier
Ik hou van jou!
Ingezonden door Manon.
Dat ene mooie meisje
Dat ene meisje daar,
Wat hou ik toch van haar.
Ik wil mijn leven met haar delen.
Maar dat willen al zo velen.
Het doet pijn in mijn hart,
Dat is wat mij zo erg verward.
Dat ene meisje aan de overkant,
In het mooie beloofde land.
Waar ik van houd dat is zij,
En dat ene mooie meisje,
Dat ben jij.
Ingezonden door M.E.
Wat hou ik toch van haar.
Ik wil mijn leven met haar delen.
Maar dat willen al zo velen.
Het doet pijn in mijn hart,
Dat is wat mij zo erg verward.
Dat ene meisje aan de overkant,
In het mooie beloofde land.
Waar ik van houd dat is zij,
En dat ene mooie meisje,
Dat ben jij.
Ingezonden door M.E.
Sappho, de lesbische nymf uit Lesbos
Om met deze blog van start te gaan beginnen we met een aantal klassiekers, de liefdesgedichten van de lesbische lyrische dichteres Sappho (Σαπφώ) uit het Antieke Griekenland (630 v.Chr.). Volgens Lucianus is ze de honingzoete glorie van Lesbos, volgens Anacreon de zoetzingende en in een epigram dat aan Plato wordt toegeschreven, wordt ze vernoemd als de “tiende muze”. Kortom, een vrouw die wat teweeg heeft gebracht met haar gedichten.
Εννεα τας Μουσας, φασιν τινες· ως ολιγωρως·
Ηνιδε και Σαπφω Λεσβοθεν, η δεκατη.
(Er zijn negen Muzen, zeggen sommigen — hoe kortzichtig:
Er is ook nog Sappho van Lesbos, de tiende.)
Sappho stond aan het hoofd van een kostschool voor aristocratische meisjes en verzorgde de lessen muziek en poëzie. In de liefdesgedichten die geschreven werden, heerste een sfeer van intimiteit tussen Sappho en de meisjes. De gedichten van Sappho verhalen dikwijls over haar liefde voor vrouwen, en het wordt meestal aangenomen dat haar gedichten autobiografisch zijn. Het woord lesbisch betekent letterlijk “afkomstig van het eiland lesbos”. Er is beweerd dat ze zelfmoord gepleegd zou hebben als gevolg van een onmogelijke romantische liefde, maar dit zou een romantisch verzinsel zijn.
… zoals de zoete appel rijpt aan de hoogste twijg
de top aan de top, de plukkers zijn hem vergeten
welnee, niet vergeten: zij konden er niet bij
In dit fragment staat de appel natuurlijk symbolisch voor de vrouw waar Sappho hopeloos verliefd op is. Tijdens het seizoen wanneer de appels rijpen, gaan alle appel plukkers de appels verzamelen met hun ladders. Er is echter één appel die zo hoog en onbereikbaar is dat de appelplukkers hem nooit kunnen plukken. Symbolisch voor de onbereikbare liefde van Sappho.
daar siddert weer in mij de Liefde die het lichaam sloopt,
dat bitterzoet en onweerstaanbaar sluipdier …
De liefdesgedichten die Sappho schreef, waren in het oud Grieks natuurlijk bijzonder mooi opgesteld, iets wat met een vertaling steeds verloren gaat. Sappho schreef in het Aeolische dialect. Zo onthulde ze via haar taal toen dat de appel eigenlijk een jong meisje was. Goede Nederlandse vertalingen proberen het grootste gedeelte van de stijl in het oude Grieks ook in te werken in de vertaling. Zo bijvoorbeeld spreekt Sappho over de bitterzoete liefde. De liefde kan bitter zijn (onbereikbare liefde), maar is ook zo mooi (zoet). Deze twee zijn dan verenigt in de liefde. Ze verenigt ze ook in een enkel woord, hier vertaald als bitterzoet. Een dergelijke stijlfiguur heet een Oxymoron.
Eerlijk, ‘k wou dat ik dood was:
zij nam van me afscheid en schreide
bittere tranen; dit zei ze me nog:
“Ach Sappho, wat vrees’lijk leed deed men
ons aan; ‘k verlaat je heus tegen mijn zin.”
Haar sprak ik toe ten antwoord:
“Ga heen in vreugde, en blijf aan mij
denken; je weet toch hoe wij je koesterden.
Zoniet, dan help ik je herinneren
wat jou schijnt te ontgaan:
zoveel moois dat wij beleefden…”
Momenteel is er slechts één volledig gedicht beschikbaar. Het openingsgedicht van haar verzamelde werken is als zodanig in zijn geheel door een Hellenistische literatuurwetenschapper aangehaald. Verder zijn er er nog een stuk of tien nagenoeg complete liefdesgedichten. De rest van de fragmenten, 200-tal, wordt gevormd door stukken papyrus of citaten door andere auteurs (variërend een aantal regels tot soms niet meer dan een enkel woord). Spijtig genoeg zijn er niet meer dan ongeveer zestig fragmenten van twee of meer regels overgebleven.
Pas in de negentiende eeuw wordt Sappho herontdekt, ten tijde van de Romantiek en door beroemde Duitse classici zoals Von Wilamowitz. De voornaamste wetenschappelijke standaarduitgave is die van Lobell en Page. In de jaren ‘80 van de twintigste eeuw werd deze opgevolgd door die van D.A. Campbell (Loeb-uitgave Greek lyric, vol. 1: Sappho and Alcaeus. Griekse brontekst en Engelse prozavertaling). Hierin zijn de omvangrijke papyrusvondsten verwerkt. Over Sappho is verder bijzonder veel informatie te vinden op het internet.
We sluiten af met een, hoe kan het ook anders, bijzonder mooi gedicht, waarin Sappho dicht over een meisje dat bij een man zit, terwijl zij enorme gevoelens koestert voor dat meisje.
Mij dunkt, hij moet wel een god gelijk zijn
de man die daar vlak tegenover jou
gezeten is en van dichtbij je lieve
stem kan horen
en hoe verleidelijk je lacht, het laat zo waar
mijn hart overslaan in mijn borst:
en als ik even in je richting kijk, is ‘t net of
m’n stem hapert;
mijn tong verstijft, en hele kleine
vlammetjes zijn onder m’n vel gekropen,
met mijn ogen zie ik niets meer, en mijn
oren suizen.
koud zweet druipt van me af, ik krijg de bibber
over heel m’n lijf; groener dan een grasveld
ben ik; het scheelt geen haar of ik ben dood
mij dunkt …
-Sappho
Εννεα τας Μουσας, φασιν τινες· ως ολιγωρως·
Ηνιδε και Σαπφω Λεσβοθεν, η δεκατη.
(Er zijn negen Muzen, zeggen sommigen — hoe kortzichtig:
Er is ook nog Sappho van Lesbos, de tiende.)
Sappho stond aan het hoofd van een kostschool voor aristocratische meisjes en verzorgde de lessen muziek en poëzie. In de liefdesgedichten die geschreven werden, heerste een sfeer van intimiteit tussen Sappho en de meisjes. De gedichten van Sappho verhalen dikwijls over haar liefde voor vrouwen, en het wordt meestal aangenomen dat haar gedichten autobiografisch zijn. Het woord lesbisch betekent letterlijk “afkomstig van het eiland lesbos”. Er is beweerd dat ze zelfmoord gepleegd zou hebben als gevolg van een onmogelijke romantische liefde, maar dit zou een romantisch verzinsel zijn.
… zoals de zoete appel rijpt aan de hoogste twijg
de top aan de top, de plukkers zijn hem vergeten
welnee, niet vergeten: zij konden er niet bij
In dit fragment staat de appel natuurlijk symbolisch voor de vrouw waar Sappho hopeloos verliefd op is. Tijdens het seizoen wanneer de appels rijpen, gaan alle appel plukkers de appels verzamelen met hun ladders. Er is echter één appel die zo hoog en onbereikbaar is dat de appelplukkers hem nooit kunnen plukken. Symbolisch voor de onbereikbare liefde van Sappho.
daar siddert weer in mij de Liefde die het lichaam sloopt,
dat bitterzoet en onweerstaanbaar sluipdier …
De liefdesgedichten die Sappho schreef, waren in het oud Grieks natuurlijk bijzonder mooi opgesteld, iets wat met een vertaling steeds verloren gaat. Sappho schreef in het Aeolische dialect. Zo onthulde ze via haar taal toen dat de appel eigenlijk een jong meisje was. Goede Nederlandse vertalingen proberen het grootste gedeelte van de stijl in het oude Grieks ook in te werken in de vertaling. Zo bijvoorbeeld spreekt Sappho over de bitterzoete liefde. De liefde kan bitter zijn (onbereikbare liefde), maar is ook zo mooi (zoet). Deze twee zijn dan verenigt in de liefde. Ze verenigt ze ook in een enkel woord, hier vertaald als bitterzoet. Een dergelijke stijlfiguur heet een Oxymoron.
Eerlijk, ‘k wou dat ik dood was:
zij nam van me afscheid en schreide
bittere tranen; dit zei ze me nog:
“Ach Sappho, wat vrees’lijk leed deed men
ons aan; ‘k verlaat je heus tegen mijn zin.”
Haar sprak ik toe ten antwoord:
“Ga heen in vreugde, en blijf aan mij
denken; je weet toch hoe wij je koesterden.
Zoniet, dan help ik je herinneren
wat jou schijnt te ontgaan:
zoveel moois dat wij beleefden…”
Momenteel is er slechts één volledig gedicht beschikbaar. Het openingsgedicht van haar verzamelde werken is als zodanig in zijn geheel door een Hellenistische literatuurwetenschapper aangehaald. Verder zijn er er nog een stuk of tien nagenoeg complete liefdesgedichten. De rest van de fragmenten, 200-tal, wordt gevormd door stukken papyrus of citaten door andere auteurs (variërend een aantal regels tot soms niet meer dan een enkel woord). Spijtig genoeg zijn er niet meer dan ongeveer zestig fragmenten van twee of meer regels overgebleven.
Pas in de negentiende eeuw wordt Sappho herontdekt, ten tijde van de Romantiek en door beroemde Duitse classici zoals Von Wilamowitz. De voornaamste wetenschappelijke standaarduitgave is die van Lobell en Page. In de jaren ‘80 van de twintigste eeuw werd deze opgevolgd door die van D.A. Campbell (Loeb-uitgave Greek lyric, vol. 1: Sappho and Alcaeus. Griekse brontekst en Engelse prozavertaling). Hierin zijn de omvangrijke papyrusvondsten verwerkt. Over Sappho is verder bijzonder veel informatie te vinden op het internet.
We sluiten af met een, hoe kan het ook anders, bijzonder mooi gedicht, waarin Sappho dicht over een meisje dat bij een man zit, terwijl zij enorme gevoelens koestert voor dat meisje.
Mij dunkt, hij moet wel een god gelijk zijn
de man die daar vlak tegenover jou
gezeten is en van dichtbij je lieve
stem kan horen
en hoe verleidelijk je lacht, het laat zo waar
mijn hart overslaan in mijn borst:
en als ik even in je richting kijk, is ‘t net of
m’n stem hapert;
mijn tong verstijft, en hele kleine
vlammetjes zijn onder m’n vel gekropen,
met mijn ogen zie ik niets meer, en mijn
oren suizen.
koud zweet druipt van me af, ik krijg de bibber
over heel m’n lijf; groener dan een grasveld
ben ik; het scheelt geen haar of ik ben dood
mij dunkt …
-Sappho
Geschiedenis van de liefdesgedichten
De kunst van liefdesgedichten stamt nog van voor het ontstaan van de literatuur. De oudste liefdesgedichten werden gezongen of mondeling voorgedragen. In zijn oorspronkelijk ontwikkeling heeft het liefdesdichten meer en meer structuur gekregen, maar sinds de 19de eeuw is veel van het dichten zich beginnen afzonderen van het traditionele dichten en ontstaan er meer en meer vrije verses en proza.
De vroegste liefdesgedichten
De eerste gedichten waren vaak een instrument voor het mondeling overbrengen van geschiedenis in de vorm van een verhaal (epische poëzie). Vaak werd dit gegoten in de vorm van een liefdesverhaal en begeleid door muziek. In de antieke wereld kwamen liefdesgedichten voor bij het verhalen van religieuze onderwerpen, geschiedenis en politiek, oorlogen en mythen.
De eerste liefdesgedichten bestonden al nog voor het bestaan van de geschreven tekst. Daarom werden de gedichten in een poëtische vorm gegoten, om het onthouden en de mondelinge overdracht te vergemakkelijken. De eerste teruggevonden poëtische fragmenten bevinden zich op vroege monolieten, (rune-)stenen en steles. Een stele is een steen of een houten plaat, gebouwd voor begrafenissen of gedenktekens.
Het oudste liefdesgedicht werd gevonden op een kleitablet, nu bekend als Istanbul #2461 en was een Soemerisch gedicht. Het was geschreven door een bruid van de Soemerische koning Shu-Shin, die regeerde van 2037-2029 v. Chr. De oudste epische (liefdes)poëzie naast het Gilgamesh-epos zijn de Griekse gedichten Ilias en de Odyssey van Homeros en de Indiase Sanskriet werken Ramayana en Mahabharata.
De Odyssey (Οδύσσεια of Odússeia) verhaalt over de reis van Odysseus die na de Trojaanse oorlog gedurende tien jaren naar Ithaca reist. Tijdens zijn afwezigheid zitten zijn zoon Telemachus en zijn vrouw Penelope thuis met een groep onhandelbare Proci, die concurreren voor Penelope’s hand in het huwelijk, want iedereen gaat er van uit dat Odysseus overleden is. Uiteindelijk komt Odysseus vermomd thuis en wordt herkend door een dienster, een passage bekend als een van de mooiste verzen van de Odysseus. De volledige Illias en Oddysea werd mondeling overgedragen en ritmisch gescandeerd.
Ontwikkeling van de liefdesgedichten
Samen met de ontwikkeling van de gewone poëzie gingen er nieuwe vormen ontstaan, vaak gebruikt voor lithurgische doeleinden. Liefdesgedichten werden gegoten in hymnen, psalmen, suras en hadiths. De definitie van poëzie vervaagt. De Poolse historicus van esthetiek, Władysław Tatarkiewicz, beschrijft in een paper over “Het concept van de Poëzie,” een aantal sporen van de evolutie. Tatarkiewicz wijst erop dat de term wordt toegepast op twee verschillende dingen, zoals ook de dichter Paul Valéry opmerkt, “op een bepaald moment vind er zich unie. [...] Poëzie is een kunst op basis van de taal. Maar poëzie heeft ook een meer algemene zin [...] Dat is moeilijk te definiëren omdat het minder te bepalen is: poëzie spreekt een zekere state of mind.” De theorie is dat liefdesgedichten een veruitwendiging zijn van deze state of mind, waarin auteurs hun gevoelens proberen uit te drukken en waarin lezers erkenning proberen te vinden voor hun gevoelens.
Dit houdt niet in dat (liefdes)poëzie vanaf dan niet meer logisch is, maar dat poëzie een poging is om het mooie of sublieme uit te drukken, zonder de last van de uitoefening van een logisch of narratief denkproces. De Engels romantische dichter John Keats noemde dit ontsnappen aan logica, “Negatieve Capability.” Deze “romantische” benaderingsstandpunten vormen een essentieel element van succesvolle poëzie, omdat de abstracte vorm los staat van de onderliggende theoretische logica. Deze aanpak bleef ook invloedrijk in de twintigste eeuw. In deze periode was er eveneens aanzienlijk meer interactie tussen de verschillende poëtische tradities, gedeeltelijk als gevolg van de verspreiding van het Europese kolonialisme en de daarmee gepaard gaande stijging van de wereldhandel. Bovenop een grote vertalingslag, werden in de Romantische periode nog tal van oude werken herontdekt.
Moderne ontwikkelingen
Door de uitvinding van de boekdrukkunst werden gedichten beter bewaard en konden ze eenvoudiger gerepliceerd worden. Algemeen wordt aangenomen dat de theorie en concepten van de dichtkunst mee werden overgenomen in de muziek. Zo werden vaak oude liefdesgedichten als basis gebruikt voor het opstellen van een liefdeslied. De ontwikkeling van geletterdheid heeft geleid tot meer persoonlijke, kortere gedichten bestemd om te worden gezongen. Dit zijn de zogenaamde songteksten (lyrics), afgeleid van het Griekse lyra of lier, het instrument dat werd gebruikt ter ondersteuning van de uitvoering van Griekse teksten uit de zevende eeuw voor Christus heen.
Meer in het heden hebben de invoering van de elektronische media en de opkomst van de poëzielezing geleid tot een heropleving van de prestaties van poëzie. De late 20e-eeuwse opkomst van de singer-songwriter, Rap-cultuur, en de toename van de populariteit van poëzie competitie hebben geleid tot een splitsing tussen de academische en de populaire opvattingen.
In de huidige maatschappij zijn gedichten nog steeds zowel voor het oor als het oog bestemd. Zo is het in Belgie nog steeds de traditie dat kinderen met nieuwjaar een nieuwjaarsbrief voordragen. Ook in de lagere school worden vaak gedichtjes voorgedragen, vergezeld van het nodige toneelspel. Tijdens valentijn worden ook vaak liefdesgedichten of liefdesbrieven opgesteld of voorgelezen door geliefden. Maar ook in de loop van het jaar of voor een andere speciale gelegenheid kan een liefdesgedicht vaak een extra waarde brengen aan de uiting van liefde tussen mensen.
Abonneren op:
Posts (Atom)